"Disney World, where dreams come true"

Ten midden van een vrolijk kleurrijk geheel, staat een heel mooi prinsesachtig kasteel. 'S ochtends rond een uur of 7, staat assepoester op en komt Disney langzaam tot leven. Eerst ontvangt zij een paar duizend man personeel, allemaal werkzaam op haar 43 hectare grote perceel. Om 9 uur opent zij ook voor de bezoekers haar poorten, voor zo'n 60.000 mensen in alle maten en soorten. Kinderen en ouderen van uiteenlopende leeftijden, vol overgaven laten ze zich door de Disney magie verblijden. Meteen doorrennen naar de meest gewilde achtbaan, of toch eerst ff flink wat eten zoals de échte Amerikaan. Eten hebben ze er in overvloed, elk uur snakken die 'natives' weer naar een hotdog, muffin of een popcorn zoet. 'S middags rond een uur of 3 kun je dan als een volgegeten rollade, voortreffelijk genieten van de door de straten trekkende parade. Alle Disney figuren springen vrolijk voorbij, Mickey en Mini je ziet ze allemaal van dichtbij. De dag vervolg je dan weer super vrolijk en blij, of eindig je uiteindelijk net als ons in een 90 minuten durende wachtrij. Het wachten was een saai langdurig en slaapverwekkend rampenplan, maar achja je moet wat over hebben voor een (achteraf gezien teleurstellend) ritje door de wereld van Peter Pan. Na 2 minuten stonden we weer buiten, dus als laatste nog een ritje in de Splash Mountain om de dag goed af te sluiten. Het echte einde was nog niet daar, er stond namelijk nog een hele lichtshow klaar. Te beginnen met een schitterende lichtjes parade met nogmaals alle figuren, zó veel mooie lampjes dat mocht voor mij wel uren duren. Daarna was het één groot paradijs voor de echte pyromaantjes, Disney opende namelijk zijn vuurwerkkraantjes. Met een schitterende vuurwerkshow van een kwartier, stonden we om 11 uur voldaan en gesloopt weer bij het portier.
Ja jongens en meisjes, er is geen ontkomen aan het is slechts een kwestie van minuten tot het Disney-gevoel overwint, iedereen voelt zich in de wonderlijke wereld gewoonweg weer een dagje nét een klein kind!

Na deze topdag in Disney's Magic Kingdom, stond er twee dagen later nog een dagje in Disney's waterpark Typhoon Lagoon op het programma. Job en ik stonden vol enthousiasme klaar om de wonderlijke wereld nogmaals te betreden, terwijl pap en mam genoodzaakt waren de minpunten van het ouderschap te ondervinden. Waterparken; vól met glijbanen, géén enkel rustig plekje te bekennen én dan ook nog eens twee minderjarige tweevoeters aan je zij die de arme oudjes af en toe graag even meeslepen in een van de gave glijbanen. Mam hadden we al meteen na binnenkomst op één van de honderden bedjes in haar meest favoriete horizontale houding gepositioneerd. Pap liep braaf bruin bakkend achter ons aan, máár wel gewapend met een fototoestel wat dus écht niet nat mag worden waardoor hij dus absoluut af moest zien van een razendsnel ritje.
Nadat Job en ik het hele prachtige park verkend hadden, was het tijd om mam weer verticaal te takelen. We wisten haar te strikken voor een zeer gewaagde actie; het bedreden van het golfslagbad met golven van maar liefst 3 meter hoog! Ik kan je vertellen, het is écht suuuper angstaanjagend als er zo'n machtig grote muur water op je af komt stormen. Job en ik hadden inmiddels al een aantal van deze immense golven in onze nek gehad dus waren we gepromoveerd tot gevorderde golven-gladiatoren. Toen mam het water betrad en in het begin nog vrij angstig leek, waren job en ik dus aan onze status verplicht mam bij te staan en haar geheel koeltjes te kalmeren. Nadat de golf over ons heen geraasd was bleek echter het omgekeerde werkelijkheid: ik dreef als een verloren verzopen kat ergens vooraan in het zwembad om vervolgens aangespoeld op het strand te eindigen, terwijl mam als een echte waterrat de golf getrotseerd had en zélfs al weer naar het meest angstaanjagende allerdiepste deel van het zwembad gezwommen was klaar voor de volgende.
Het moge dus duidelijk zijn dat oudjes vaak ongelofelijk onderschat worden door soortgenoten van een beduidend lagere leeftijd. Daarbij verlieten we uiteindelijk álle vier met een big smile het waterpark. Het mag dus óók duidelijk zijn dat je nóóit van te voren moet oordelen want zélfs een waterpark is leuk, óók als je reeds de 50 gepasseerd bent. Dus; 'never judge a book by its cover buddiesss' :D

P.S. We hebben ons ook nog aan een potje golf gewaagd bij ons hotel. Dit liep echter af in een trieste vogeltragedie nadat job solliciteerde om de nieuwe koning van het koningschieten te worden (en daarmee onze buurvrouw Saskia van haar troon te storen), nadat hij de bal vollebak in de buik van een... De rest spreekt voor zich. Heel zielig. :(